| ای به نسبت با تو هرچه اندر ضمیر آمد حقیر | پایه‌ی تست آنکه ناید از بلندی در ضمیر | |
| از وزارت را جلال و آفرینش را کمال | ای جهان را صدر و دین را مجد و دنیا را مجیر | |
| صاحب صاحب نشانی خواجه‌ی سلطان نشان | راستی به می‌ندانم پادشاهی یا وزیر | |
| حضرتت قصریست او را کمترین سقفی سپهر | مسندت اصلی است او را کمترین فرعی مدیر | |
| رفق امید افکنت خواهندگان را پایمرد | جود عاجز پرورت افتادگان را دستگیر | |
| کهربا رنگ آمد اندر بیشه‌ی قهرت بقم | ارغوان رنگ آمد اندر باغ انصافت زریر | |
| در زمین دولتت چون طول و عرض آسمان | دور آسانی طویل و عمر دشواری قصیر | |
| داده سرهنگان درگاهت دو پیکر را کمر | کرده شاگردان دیوانت عطارد را دبیر | |
| طوف حاجت را به از کوی تو کو رکن مقام | کشت روزی را به از دست تو کو ابر مطیر | |
| با دل و دست تو هم در عرض اول گشته‌اند | آب از فوج سراب و بحر از خیل غدیر | |
| آستان دیگری کی قبله‌ی عالم شود | در جهان تا مرحبا گویان در تست از صریر | |
| بس بود در معرض آرام و آشوب جهان | کارداران نفاذت هم بشیر و هم نذیر | |
| گرچه قومی در نظام کارها صورت کنند | کاسمان فرمان‌گذارست و زمین فرمان‌پذیر | |
| عاقلان دانند کاندر حل و عقد روزگار | کار کن بخت جوان تست نه گردون پیر | |
| زیر قهر منهیان حزم تو امروز هست | هرچه در فردا نهانست از قلیل و از کثیر | |
| نام امکان از چه معنی در جهان واقع شود | کان نیابی گر بخواهی جز یکی یعنی نظیر | |
| خصم اگر گوید که من همچون توام گو آب را | بس که بندد چون هوا جنبان شود نقش حریر | |
| لیک از ناهید گردون پرس تا بر شاهرود | هیچ تار عنکبوت انرد طنین آمد چو زیر | |
| کی بود ماه مقنع همچو ماه آسمان | گرچه کوته دیدگان را در خیال افتد منیر | |
| مشرق صبح حسود تو ز شام آبستن است | زانکه هرگز برنیاید هیچ صبحش جز که قیر |