| ز عونش از عنایت چار عنصر | ز سیرش با سعادت هفت کشور | |
| غنی و نعمت او دانش ودین | سخی و بخشش او حشمت وفر | |
| وزو بر پیر دیگر بود هندی | بزرگ اندیشه‌ای چونان معمر | |
| که ذاتش داشت بر آرام پیشی | که زادش بود با جنبش برابر | |
| وفاق او صلاح اهل عالم | خلاف او فساد کون و جوهر | |
| خیالات ثوابت در خیالم | چنان آمد همی بی‌حد و بی‌مر | |
| که اندر چرخ کحلی کرده ترکیب | هزاران در و مروارید و گوهر | |
| شهاب تیزرو چون بسدین تیر | گذاره کرده از پیروزه مغفر | |
| مجره گفتیی تیغ گهردار | نهادستی بزنگاری سپر بر | |
| به شاخ ثور بر شکل ثریا | چو مرواریدگون بار صنوبر | |
| بنات‌النعش گرد قطب گردان | گهی از جرم زیر و گاه از بر | |
| چو گرد مرکز رای خداوند | قضای ایزد دادار داور | |
| وزیر ملک سلطان معظم | نصیر دین یزدان و پیمبر | |
| جهان حمد محمود آنکه از جاه | جهان حمدش گرفت از پای تا سر | |
| مخر عهد و در دانش مقدم | مقدم عقل و در رتبت مخر | |
| به جنب رایش اجرام سماوی | چو با خورشید اجرام مکدر | |
| نه اوج قدر او را هیچ پستی | نه بحر طبع او را هیچ معبر | |
| ندارد عقل بی‌عونش هدایت | نگیرد باز بی‌سعیش کبوتر | |
| یقینی چون گمان او نباشد | نباشد دیده‌ی احوال چو احور | |
| به وهمش قدرت آن هست کز دهر | بگرداند بد و نیک مقدر |