| چو زیر مرکز چرخ مدور | نهان شد جرم خورشید منور | |
| مه عید از فلک رخسار بنمود | نه پیدایی تمام و نه مستر | |
| چو تیغ ناخنی بر چرخ مینا | چو شست ماهیی در بحر اخضر | |
| در اجسام زمین سیرش مثر | وز اجرام فلک ذاتش مثر | |
| دبیری بود از او برتر بفکرت | چو فکرت بی‌نیاز از کلک و دفتر | |
| بسی اسرار جزوی کرده معلوم | بسی احکام کلی کرده از بر | |
| هزاران پیکر جنی و انسی | ز نور پیکر او در دو پیکر | |
| بتی بر غرفه‌ی دیگر خرامان | چو بت‌رویان چین زیبا و دلبر | |
| ز فرقش تا قدم در ناز و کشی | ز پایش تا به سر در زر و زیور | |
| به دستی بربطی با صوت موزون | به دیگر ساغری پر خمر احمر | |
| برازوی صحن دیگر بود خالی | چو لشکرگاه بی‌سلطان ولشکر | |
| گمانی آمدم کانجا کسی نیست | به ظاهر از مجاور یا مسافر | |
| خرد گفت این حریم پادشاهیست | به شاهی برتر از خاقان و قیصر | |
| ز عدل او همی بارد هوا نم | ز فیض او همی زاید زمین زر | |
| چنان کامل که نه گرم است و نه سرد | چنان عادل که نه خشک است و نه تر | |
| ولیکن دیدن او نیست ممکن | که شب ممکن نباشد دیدن خور | |
| وزین بربود دیوانی و در وی | دلاور قهرمانی ترک اشقر | |
| به روز جنگ با دستان رستم | به پیش خصم با پیکار حیدر | |
| درآرد از عدم عنقا به ناوک | ببرد خاصیت ز اشیا به خنجر | |
| برازوی خواجه‌ی چونان ممکن | که تمکین بودش از تمکین مسخر |