| ندارد هیچ حاصل عقل کلی | که نه در ذهن او آن هست حاضر | |
| خطابش منهی آمال عاقب | عتابش داعی آجال قاهر | |
| ز سهمش گوئیا اقرار حشوست | به دیوانش اندرون انکار منکر | |
| دهد پیشش گواهی در مظالم | رگ و پی بر فجور مرد فاجر | |
| قضا تاویل سهم او ندارد | حریف خویش بشناسد مقامر | |
| بر از گردون تاسع کرد مفروض | ز قدر او خرد گردون عاشر | |
| قدر تقدیر قدر او نداند | مقدر کی بود هرگز مقدر | |
| ایا آرام خاکت در نواهی | و یا تعجیل بادت در اوامر | |
| بیان از وصف انعام تو عاجز | زبان از شکر اکرام تو قاصر | |
| ره درگاه تو گویی مجره است | ز سیم سایلت وز زر زایر | |
| گر از جود تو گیتی دانه سازد | به دام او درآید نسر طایر | |
| ور از لطف تو تن مایه پذیرد | چو روحش درنیابد حس باصر | |
| نیارد چون تو گردون مدور | نزاید چون تو ایام مسافر | |
| به فرمان بردن اندر شرع مامور | به فرمان دادن اندر حکم آمر | |
| عمارت یافت از عدلت زمانه | زمانه هست معمور و تو عامر | |
| فرو خورد آب عدلت آتش ظلم | چنان چون مار موسی سحر ساحر | |
| اگر مسعود ناصر تربیت داد | عیاضی را به خلعتهای فاخر | |
| مرا آن داد جاهت کان ندادست | عیاضی را دو صد مسعود ناصر | |
| وگر چند اندرین مدت ندیدست | کسم در خدمتت الا بنادر | |
| به یاد آن حقوق مکرماتت | زبانها دارم از خلق تو شاکر |