| روشن است آنکه بر آن جمله که خور گردون را | بود ایران را رایش همه عمر اندر خور | |
| واندر آن مملکت و سلطنت و آن دولت | چه اثر بود ازو هم به سفر هم به حضر | |
| با کمال‌الدین ابنای خراسان گفتند | قصه‌ی ما به خداوند جهان خاقان بر | |
| چون کند پیش خداوند جهان از سر سوز | عرضه این قصه‌ی رنج و غم و اندوه و فکر | |
| از کمال کرم و لطف تو زیبد شاها | کز کمال‌الدین داری سخن ما باور | |
| زو شنو حال خراسان و غزان ای شه شرق | که مر او را همه حالست چو الحمد ازبر | |
| تا کشد رای چو تیر تو در آن قوم کمان | خویشتن پیش چنین حادثه‌ای کرد سپر | |
| آنچه او گوید محض شفقت باشد ازآنک | بسطت ملک تو می‌خواهد نه جاه و خطر | |
| خسروا در همه انواع هنر دستت هست | خاصه در شیوه‌ی نظم خوش و اشعار غرر | |
| گر مکرر بود ایطاء در این قافیتم | چون ضروریست شها پرده‌ی این نظم مدر | |
| هم بر آن‌گونه که استاد سخن عمعق گفت | خاک خون‌آلود ای باد باصفاهان بر | |
| بی‌گمان خلق جگرسوخته را دریابد | چون ز درد دلشان یابد از این‌گونه خبر | |
| تا جهان را بفروزد خور گیتی‌پیمای | از جهان‌داری ای خسرو عادل بر خور |