| خراب کرد به یکبار بخل کشور جود | نماند در صدف مکرمات گوهر جود | |
| وبال گشت همه فضل و علم و راحت و مال | شرنگ گشت همه نوش و شهد و شکر جود | |
| برفت باد مروت بگشت خاک وفا | ببست آب فتوت بمرد آدر جود | |
| نخفت فتنه و بی‌جفت خفت شخص هنر | نماند همت و بی‌شوی ماند دختر جود | |
| فلک به مهر نشد یک نفس مطیع خرد | جهان به کام نشد یک زمان مسخر جود | |
| دریده گشت به زوبین ناکسی دل لطف | بریده گشت به شمشیر ممسکی سر جود | |
| نمی‌دمد به مشامم نسیم سنبل عدل | نمی‌دهد به دماغم بخار عنبر جود | |
| به صدق نیست در این عهد بخت ناصر جاه | به طبع نیست در این عصر ملک غمخور جود | |
| هلاک گشت عقات امل ز گرسنگی | مگر نماند به برج شرف کبوتر جود | |
| چرا فروغ نیابد هوای سال امید | که آفتاب هنر رفت در دو پیکر جود | |
| وجود جود عدم گشت و نیست هیچ شکی | که در جهان کرم کس ندید منظر جود | |
| کنون که صبح خساست به شرق بخل دمید | درون پرده شود آفتاب خاور جود | |
| سهیل عدل نتابد به طرف قطب شرف | سپهر ملک نگردد به گرد محور جود | |
| در این هوس که خرامنده ماه من برسید | به شکل عربده بر من کشید خنجر جود | |
| لبش به نوش بیاکنده لطف صانع لطف | رخش به مشک نگاریده صنع داور جود | |
| به خشم گفت که چندین به رسم بی‌ادبان | مگوی مرثیه‌ی جود در برابر جود | |
| امید جود مبر از جهان کنون که گشاد | فلک به طالع فرخنده بر جهان در جود | |
| به عون همت سلطان عصر و شاه جهان | شجاع دولت و سالار ملک و صفدر جود | |
| خدایگان سلاطین ستوده عزالدین | کمال ملت و دیهیم عدل و مفخر جود | |
| جهانگشای ولی نعمتی که همت او | همیشه هست به انعام روح‌پرور جود |