| سر نیزه‌ها را به دام افگنید | زمانی بکوشید و مردی کنید | |
| بدین اندرون بود اسفندیار | که بانگ پدرش آمد از کوهسار | |
| که ای نامداران و گردان من | همه مرمرا چون تن و جان من | |
| مترسید از نیزه و گرز و تیغ | که از بخش ما نیست روی گریغ | |
| به دین خدا ای گو اسفندیار | به جان زریر آن نبرده سوار | |
| که آید فرود او کنون در بهشت | که من سوی لهراسپ نامه نوشت | |
| پذیرفته‌ام اندر آن شاه پیر | که گر بخت نیکم بود دستگیر | |
| که چون باز گردم ازین رزمگاه | به اسفندیارم دهم تاج و گاه | |
| سپه را همه پیش رفتن دهم | ورا خسروی تاج بر سر نهم | |
| چنان چون پدر داد شاهی مرا | دهم همچنان پادشاهی ورا |