| همه بودنیها ببینم همی | وزان خامشی برگزینم همی | |
| بر ایرانیان زار و گریان شدم | ز ساسانیان نیز بریان شدم | |
| دریغ این سر و تاج و این داد و تخت | دریغ این بزرگی و این فر و بخت | |
| کزین پس شکست آید از تازیان | ستاره نگردد مگر بر زیان | |
| برین سالیان چار صد بگذرد | کزین تخمه‌ی گیتی کسی نشمرد | |
| ازیشان فرستاده آمد به من | سخن رفت هر گونه بر انجمن | |
| که از قادسی تا لب رودباد | زمین را ببخشیم با شهریار | |
| وزان سو یکی برگشاییم راه | به شهری کجاهست بازارگاه | |
| بدان تا خریم و فروشیم چیز | ازین پس فزونی نجوییم نیز | |
| پذیریم ما ساو و باژ گران | نجوییم دیهیم کند او ران | |
| شهنشاه رانیز فرمان بریم | گر از ما بخواهد گروگان بریم | |
| چنین است گفتار و کردار نیست | جز از گردش کژ پرگار نیست | |
| برین نیز جنگی بود هر زمان | که کشته شود صد هژبر دمان | |
| بزرگان که بامن به جنگ اندرند | به گفتار ایشان همی‌ننگرند | |
| چو میروی طبری و چون ارمنی | به جنگ‌اند با کیش آهرمنی | |
| چو کلبوی سوری و این مهتران | که گوپال دارند و گرز گران | |
| همی سر فرازند که ایشان کیند | به ایران و مازنداران برچیند | |
| اگرمرز و راهست اگر نیک و بد | به گرز و به شمشیر باید ستد | |
| بکوشیم و مردی به کار آوریم | به ریشان جهان تنگ و تار آوریم | |
| نداند کسی راز گردان سپهر | دگر گونه‌تر گشت برما به مهر |