| بدو گفت گریان که خسرو کجاست | رها کردن مانه کار شماست | |
| چنین گفت با شاه‌زاده تخوار | که گر مردمی کام شیران مخوار | |
| اگر تو بدین کار همداستان | نباشی تو کم گیر زین راستان | |
| یکی کم بود شاید از شانزده | برادر بماند تو را پانزده | |
| بشایند هرکس به شاهنشهی | بدیشان بود شاد تخت مهی | |
| فروماند شیروی گریان بجای | ازان خانه‌ی تنگ بگذارد پای |