| کجا کشور شورستان بود مرز | کسی خاک او راندانست ارز | |
| به ایوان که نوشین روان کرده بود | بسی روزگار اندر آن برده بود | |
| گرانمایه کاخی بیاراستند | همان تخت زرین به پیراستند | |
| بیامد به تخت پدر برنشست | جهاندار پیروز یزدان پرست | |
| بفرمود تا پیش او شد دبیر | همان راهبر موبد تیزویر | |
| نوشتند منشور ایرانیان | برسم بزرگان و فرخ مهان | |
| بدان کار بندوی بد کدخدای | جهاندیده و راد و فرخنده‌رای | |
| خراسان سراسر به گستهم داد | بفرمود تا نو کند رسم وداد | |
| بهرکار دستور بد بر ز مهر | دبیری جهاندیده و خوب چهر | |
| چو بر کام او گشت گردنده چرخ | ببخشید داراب گرد و صطرخ | |
| به منشور برمهر زرین نهاد | یکی درکف رام برزین نهاد | |
| بفرمود تا نزد شاپور برد | پرستنده و خلعت او را سپرد | |
| دگر مهر خسرو سوی اندیان | بفرمود بردن برسم کیان | |
| دگر کشوری را بگردوی داد | بران نامه بر مهر زرین نهاد | |
| ببالوی داد آن زمان شهر چاچ | فرستاد منشور با تخت عاج | |
| کلید در گنجها بر شمرد | سراسر بپور تخواره سپرد | |
| بفرمود تا هر که مهتر بدند | به فرمان خراد برزین شدند | |
| به گیتی رونده بود کام او | به منشورها بر بود نام او | |
| ز لشکر هر آنکس که هنگام کار | بماندند با نامور شهریار | |
| همی خلعت خسروی دادشان | به شاهی به مرزی فرستادشان |