| وزان پس چو دانست کامد سپاه | جهان شد ز گرد سواران سیاه | |
| گزین کرد زان رومیان صدهزار | همه نامدار ازدرکارزار | |
| سلیح و درم خواست واسپان جنگ | سرآمد برو روزگار درنگ | |
| یکی دخترش بود مریم بنام | خردمند و با سنگ و با رای وکام | |
| بخسرو فرستاد به آیین دین | همی‌خواست ازکردگار آفرین | |
| بپذرفت دخترش گستهم گرد | به آیین نیکو بخسرو سپرد | |
| وزان پس بیاورد چندان جهیز | کزان کند شد بارگیهای تیز | |
| ز زرینه و گوهر شاهوار | ز یاقوت وز جامه‌ی زرنگار | |
| ز گستردنیها و دیبای روم | به زر پیکر و از بریشمش بوم | |
| همان یاره و طوق با گوشوار | سه تاج گرانمایه گوهرنگار | |
| عماری بیاراست زرین چهار | جلیلش پر ازگوهر شاهوا ر | |
| چهل مهد دیگر بد از آبنوس | ز گوهر درفشان چو چشم خروس | |
| ازان پس پرستنده ماه روی | زایوان برفتند با رنگ وبوی | |
| خردمند و بیدار پانصد غلام | بیامد بزرین وسیمین ستام | |
| ز رومی همان نیز خادم چهل | پری چهره و شهره ودلگسل | |
| وزان فیلسوفان رومی چهار | خردمند و با دانش ونامدار | |
| بدیشان بگفت آنچ بایست گفت | همان نیز با مریم اندرنهفت | |
| از آرام وز کام و بایستگی | همان بخشش و خورد و شایستگی | |
| پس از خواسته کرد رومی شمار | فزون بد ز سیصد هزاران هزار | |
| فرستاد هر کس که بد بردرش | ز گوهر نگار افسری بر سرش |