| فرود آمد از باره بهرامشاه | همی داشت آن باره لنبک نگاه | |
| بمالید شادان به چیزی تنش | یکی رشته بنهاد بر گردنش | |
| چو بنشست بهرام لنبک دوید | یکی شهره شطرنج پیش آورید | |
| یکی کاسه آورد پر خوردنی | بیاورد هرگونه آوردنی | |
| به بهرام گفت ای گرانمایه مرد | بنه مهره بازی از بهر خورد | |
| بدید آنک کلنبک بدو داد شاه | بخندید و بنهاد بر پیش گاه | |
| چو نان خورده شد میزبان در زمان | بیاورد جامی ز می شادمان | |
| همی خورد بهرام تا گشت مست | به خوردنش آنگه بیازید دست | |
| شگفت آمد او را ازان جشن اوی | وزان خوب گفتار وزان تازه روی | |
| بخفت آن شب و بامداد پگاه | از آواز او چشم بگشاد شاه | |
| چنین گفت لنبک به بهرام گور | که شب بی نوا بد همانا ستور | |
| یک امروز مهمان من باش وبس | وگر یار خواهی بخوانیم کس | |
| بیاریم چیزی که باید به جای | یک امروز با ما به شادی بپای | |
| چنین گفت با آبکش شهریار | که امروز چندان نداریم کار | |
| که ناچار ز ایدر بباید شدن | هم اینجا به نزد تو خواهم بدن | |
| بسی آفرین کرد لنبک بروی | ز گفتار او تازه‌تر کرد روی | |
| بشد لنبک و آب چندی کشید | خریدار آبش نیامد پدید | |
| غمی گشت و پیراهنش درکشید | یکی آبکش را به بر برکشید | |
| بها بستد و گوشت بخرید زود | بیامد سوی خانه چون باد و دود | |
| بپخت و بخوردند و می خواستند | یکی مجلس دیگر آراستند |