| فرستاد هرسو به کشور پیام | که چون سرو کشمر به گیتی کدام | |
| ز مینو فرستاد زی من خدای | مرا گفت زینجا به مینو گرای | |
| کنون هرک این پند من بشنوید | پیاده سوی سرو کشمر روید | |
| بگیرید پند ار دهد زردهشت | به سوی بت چین بدارید پشت | |
| به برز و فر شاه ایرانیان | ببندید کشتی همه بر میان | |
| در آیین پیشینیان منگرید | برین سایه‌ی سروبن بگذرید | |
| سوی گنبد آذر آرید روی | به فرمان پیغمبر راست‌گوی | |
| پراگنده فرمانش اندر جهان | سوی نامداران و سوی مهان | |
| همه نامداران به فرمان اوی | سوی سرو کشمر نهادند روی | |
| پرستشکده گشت زان سان که پشت | ببست اندرو دیو را زردهشت | |
| بهشتیش خوان ار ندانی همی | چرا سرو کشمرش خوانی همی | |
| چراکش نخوانی نهال بهشت | که شاه کیانش به کشمر بکشت |