| نه دژ بود گفتی نه کشتی بر آب | یکی دود دیدی سراندر سحاب | |
| درخشیدن آتش و باد خاست | خروش سواران و فریاد خاست | |
| چو خورشید تابان ز بالا بگشت | چه آن دژ نمود و چه آن پهن دشت | |
| بکشتند ازیشان فزون از شمار | همی دود از آتش برآمد چوقار | |
| همه روی دریا شده قیرگون | همه روی صحرا شده جوی خون |