| نهفته چو بیرون کشید از نهان | به سه بخش کرد آفریدون جهان | |
| یکی روم و خاور دگر ترک و چین | سیم دشت گردان و ایرانزمین | |
| نخستین به سلم اندرون بنگرید | همه روم و خاور مراو را سزید | |
| به فرزند تا لشکری برگزید | گرازان سوی خاور اندرکشید | |
| به تخت کیان اندر آورد پای | همی خواندندیش خاور خدای | |
| دگر تور را داد توران زمین | ورا کرد سالار ترکان و چین | |
| یکی لشکری نا مزد کرد شاه | کشید آنگهی تور لشکر به راه | |
| بیامد به تخت کی برنشست | کمر بر میان بست و بگشاد دست | |
| بزرگان برو گوهر افشاندند | همی پاک توران شهش خواندند | |
| از ایشان چو نوبت به ایرج رسید | مر او را پدر شاه ایران گزید | |
| هم ایران و هم دشت نیزهوران | هم آن تخت شاهی و تاج سران | |
| بدو داد کورا سزا بود تاج | همان کرسی و مهر و آن تخت عاج | |
| نشستند هر سه به آرام و شاد | چنان مرزبانان فرخ نژاد |