قسمت یازدهم

در عشق تو معرفت خطا دانستیم		چه عشق و چه معرفت کرا دانستیم
یک یافتنی از او به فریاد دو کون		این هست از آن نیست که ما دانستیم

□

در کوی خرابات گذر میکردم		وین دلق بشر دوخت بدر میکردم
هرکس نظری به جانبی میافکند		من بر نظر خویش نظر میکردم

□

در کوی خرابات نگاری دیدم		عشقش به هزار جان و دل بخریدم
بوئی ز سر دو زلف او بشنیدم		دست طمع از هر دو جهان ببریدم

□

در هر فلکی مردمکی می‌بینم		هر مردمکش را فلکی می‌بینم
ای احوال اگر یکی دو می‌بینی تو		بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

□

دستارم و جبه و سرم هر سه به هم		قیمت کردند به یک درم چیزی کم
نشنیدستی تو نام من در عالم		من هیچکسم هیچکسم هیچکسم

□

دشنامم ده که مست دشنام توام		مست سقط خوش خوش آشام توام
زهرابه بیار تا بنوشم چو شکر		من رام توام رام توام رام توام

□

دلدار چو دید خسته و غمگینم		آمد خندان نشست بر بالینم
خارید سرم گفت که ای مسکینم		دل می‌ندهد ره که چنینت بینم

□

دل زار وثاق سینه آواره کنم		بر سنگ زنم سبوی خود پاره کنم
گر پاره کنم هزار گوهر ز غمت		روزی او را ز لعل تو چاره کنم

□

دل میگوید که نقد این باغ دریم		امروز چریدیم و به شب هم بچریم
لب میگزدش عقل که گستاخ مرو		گرچه در رحمت است زحمت ببریم

□

دوش آمده بود از سر لطفی یارم		شب را گفتم فاش مکن اسرارم
شب گفت پس و پیش نگه کن آخر		خورشید تو داری ز کجا صبح آرم