قسمت نهم

از حادثه‌ی جهان زاینده مترس		وز هرچه رسد چو نیست پاینده مترس
این یکدم عمر را غنیمت میدان		از رفته میندیش وز آینده مترس

□

از روز قیامت جهان‌سوز بترس		وز ناوک انتقام دلدوز بترس
ای در شب حرص خفته در خواب دراز		صبح اجلت رسید از روز بترس

□

ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس		وی جان کرم ز رنج ایوب بپرس
وی جمله خوبان بر تو لعبتگان		حال ما را ز هجرنا خوب بپرس

□

جانا صفت قدم ز ابروت بپرس		آشفتگیم ز زلف هندوت بپرس
حال دلم از دهان تنگت بطلب		بیماری من ز چشم جادوت بپرس

□

چون روبه من شدی تو از شیر مترس		چون دولت تو منم ز ادبیر مترس
از چرخ چو آن ماه ترا همراه است		گر روز بگاهست وگر دیر مترس

□

دارد به قدح می حرامی که مپرس		یک دشمن جان شگرف حامی که مپرس
پیشم دارد شراب خامی که مپرس		می‌خواند مرمرا به نامی که مپرس

□

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس		هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس
گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم		این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

□

رو در صف بندگان ما باش و مترس		خاک در آسمان ما باش و مترس
گر جمله‌ی خلق قصد جان تو کنند		دل تنگ مکن از آن ما باش و مترس

□

رو مرکب عشق را قوی ران و مترس		وز مصحف کژ آیت حق خوان و مترس
چون از خود و غیر خود مسلم گشتی		معشوق تو هم توئی یقین دان و مترس

□

رویم چو زر زمانه می‌بین و مپرس		این اشک چو ناردانه می‌بین و مپرس
احوال درون خانه از من مطلب		خون بر در آستانه می‌بین و مپرس