قسمت هشتم

ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار		گر دیده وری ز هر سه بندی زنار
در توبه‌ی نیستی شو و باک مدار		کاین فقر منزه است ز یار و اغیار

□

ای زاده‌ی ساقی هله از غم بگذر		ای همدم روح قدس از دم بگذر
گفتی که ز غم گریختم شاد شدم		شادی روان خود از این هم بگذر

□

ای ظل تو از سایه‌ی طوبی خوشتر		ای رنج تو از راحت عقبی خوشتر
پیش از رخ بنده‌ی معنی بودم		ای نقش تو از هزار معنی خوشتر

□

ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر		آتش به من اندر زن کاتش خوشتر
هر شش جهت از عشق خوش‌آباد شدست		با این همه بیرون شدن از شش خوشتر

□

ای مرد سماع معده را خالی دار		زیرا چو تهیست نی کند ناله‌ی زار
چون پر کردی شکم ز لوت بسیار		خالی مانی ز دلبر و بوس و کنار

□

این صورت باغست و در او نیست ثمر		تو رنجه مشو بیهده سوگند مخور
یا کار معلق و فریبست و غرر		خود از تو نجست کس از این جنس خبر

□

بالا بنگر دو چشم را بالا دار		صاحب‌نظری کن و نظر با ما دار
مردانه و مرد روی دل اینجا دار		آوردم و آمدم تو دانی یاد آر

□

بالا منشین که هست پستی خوشتر		هشیار مشو که هست مستی خوشتر
در هستی دوست نیست گردان خود را		کان نیستی از هزار هستی خوشتر

□

با همت باز باش و یا هیبت شیر		در مخزن جان درآی با دیده‌ی سیر
رو زود بدانجا که نه زود است و نه دیر		بر بالا رو که خود نه بالا است نه زیر

□

بسیار بخوانده‌ام دستان و سمر		از عاشق و معشوق و غم و خون جگر
پای علم عشق همه عشق تو است		تو خود دگری شها و عشق تو دگر