قسمت هشتم

آن ساقی روح دردهد جام آخر		این مرغ اسیر بجهد از دام آخر
گردد فلک تند مرا رام آخر		وز کرده پشیمان شود ایام آخر

□

آن کس که ترا دیده بود ای دلبر		او چون نگرد بسوی معشوق دگر
در دیده هر آنکه کرد سوی تو نظر		تاریک نماید به خدا شمس و قمر

□

از عاشق بدنام بیا ننگ مدار		ورنه برو این مصطبه را تنگ مدار
از دردی خم بجز مرا دنگ مدار		ای خونی خونخواره ز ما چنگ مدار

□

امروز من از تشنه دهانی و خمار		نی دل دارم نه عقل و نه صبر و قرار
می‌آیم و می‌روم چو انگور افشار		آخر قدح شیره به عصار بسیار

□

اندیشه‌ی دهرت ز چه بگداخت جگر		طبع تو مزاج دهر نشناخت مگر
پندار که نطفه‌ای نینداخت پدر		انگار که گلخنی نپرداخت قدر

□

ای آمده ز آسمان درین عالم دیر		و آورده خبرهای سموات به زیر
ز آواز تو آدمی کجا گردد سیر		یارب تو بده دمدمه پنجه‌ی شیر

□

ای آنکه دلت باید در وی منگر		زاهد شو و چشم را بخوابان بگذار
اما چکند چشم که بیرون و درون		بیچاره‌ی عشق اوست بیچاره نظر

□

ای بوده سماع آسمانرا ره و در		وی بوده سماع مرغ جانرا سر و پر
اما به حضور تست آن چیز دگر		مانند نماز از پس پیغمبر

□

ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر		اندر ره تو پای من از سر خوشتر
چون بانگ دف عشق ترا ماه شنید		مه گشت دو تا و گفت چنبر خوشتر

□

ای دلبر عیار دل نیکوفر		از جمله‌ی نیکوان توئی نیکوتر
ای از شکرت دهان گلها پر زر		وز هجر کبود پوش تو نیلوفر