قسمت ششم

تا رهبر تو طبع بدآموز بود		بخت تو مپندار که پیروز بود
تو خفته به صبح و شب عمرت کوتاه		ترسم که چو بیدار شوی روز بود

□

تا سر نشود یقین که سرکش نشود		وان دلبر برگزیده سرکش نشود
آن چشمه آبست چه آن آب حیات		آب حیوان نگردد آتش نشود

□

تا گوهر جان در این طبایع افتاد		همسایه شدند با وی این چار فساد
زان گور بدان گور از آن رنگ گرفت		همسایه‌ی بدخدای کس را ندهاد

□

تا مدرسه و مناره ویران نشود		اسباب قلندری بسامان نشود
تا ایمان کفر و کفر ایمان نشود		یک بنده‌ی حق به حق مسلمان نشود

□

نایی ببرید از نیستان استاد		با نه سوراخ و آدمش نام نهاد
ای نی تو از این لب آمدی در فریاد		آن لب را بین که این لبت را دم داد

□

بانگ مستی ز آسمان می‌آید		مستی ز فلک نعره‌زنان می‌آید
از نعره‌ی او جان جهان می‌شورد		کان جان جهان از آن جهان می‌آید

□

تنها بمرو که رهزنان بسیارند		یک جان داری و خصم جان بسیارند
خصم جان را جان و جهان میخوانی		گولان چو تو در این جهان بسیارند

□

تو جانی و هر زنده غم جان بکشد		هر کان دارد منت آن بکشد
هرجان که چو کارد با تو در بند زر است		گر تیغ زنی از بن دندان بکشد

□

تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود		تو غرق زیانی و زیانت همه سود
گوئیکه مرا نیست بجز خاک بدست		ای بر سر خاک جمله افلاک چه سود

□

تیری ز کمانچه‌ی ربابی بجهید		از چنبر تن گذشت و بر قلب رسید
آن پوست نگر که مغزها را بخلید		و آن پرده نگر که پرده‌ها را بدرید