قسمت پنجم

از یاد خدای مرد مطلق خیزد		بنگر که ز نور حق چه رونق خیزد
این باطن مردان که عجایب بحریست		چون موج زند از آن اناالحق خیزد

□

افسوس که طبع دلفروزیت نبود		جز دلشکنی و سینه سوزیت نبود
دادم به تو من همه دل و دیده و جان		بردی تو همه ولیک روزیت نبود

□

اکنون که رخت جان جهانی بربود		در خانه نشستنت کجا دارد سو
آن روز که مه شدی نمیدانستی		کانگشت نمای عالمی خواهی بود

□

امروز خوش است هر که او جان دارد		رو بر کف پای میر خوبان دارد
چون بلبل مست داغ هجران دارد		مسکن شب و روز در گلستان دارد

□

امروز ما یار جنون میخواهد		ما مجنون و او افزون می‌خواهد
گر نیست چنین پرده چرا میدرد		رسوا شده او پرده برون میخواهد

□

امشب چه لطیف و با نوا می‌گردد		لطفی دارد که کس بدان پی نبرد
اندر گل و سنبلی که ارواح چرد		خیره شده خواب و روبرو مینگرد

□

امشب ساقی به مشک می گردان کرد		دل یغما بر دو دست در ایمان کرد
چندان می لعل ریخت تا طوفان کرد		چندانکه وثاق عقل را ویران کرد

□

امشب شب آن نیست که از خانه روند		از یار یگانه سوی بیگانه روند
امشب شب آنست که جانهای عزیز		در آتش اشتیاق مستانه روند

□

اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد		آن را که وفا نیست ز عالم کم باد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد		جز غم که هزار آفرین بر غم باد

□

اندر رمضان خاک تو زر میگردد		چون سنگ که سرمه‌ی بصر میگردد
آن لقمه که خورده‌ای قذر میگردد		وان صبر که کرده‌ای نظر میگردد