قسمت پنجم

آهو بدود چو در پیش سگ بیند		بر اسب دونده حمله و تک بیند
چندان بدود که در تنش رگ بیند		زیرا که صلاح خود را درین یک بیند

□

اجری ده ارواحی و سلطان ابد		گرچه به قلب بهاء دینی و ولد
بگذار که ساغر وفا در شکند		چون شیشه شکست پای مستان بخلد

□

از آب حیات دوست بیمار نماند		در گلبن وصل دوست یک خار نماند
گویند درچه‌ایست از دل سوی دل		چه جای دریچه‌ای که دیوار نماند

□

از آتش سودای توام تابی بود		در جوی دل از صحبت تو آبی بود
آن آب سراب بود و آن آتش برف		بگذشت کنون قصه مگر خوابی بود

□

از آتش عشق تو جوانی خیزد		در سینه جمالهای جانی خیزد
گر می‌کشیم بکش حلالست ترا		کز کشته‌ی دوست زندگانی خیزد

□

از آتش عشق دوست تفها بزنید		وان آتش را در این علفها بزنید
آن چنگ غمش چو پای ما بگرفتست		ما را به مثل بر همه دفها بزنید

□

از آتش عشق سردها گرم شود		وز تابش عشق سنگها نرم شود
ای دوست گناه عاشقان سخت مگیر		کز باده‌ی عشق مرد بی‌شرم شود

□

از آدمیی دمی بجائی ارزد		یک موی کز اوفتد بکانی ارزد
هم آدمیی بود که از صحبت او		نادیدن او ملک جهانی ارزد

□

از تاب تو نی یار و عدو میماند		در بزم تو نی رطل سبو میماند
جانا گیرم که خونم آشامیدی		آخر به لب شهد تو بو میماند

□

از خاک کف پات سران حیرانند		کوران همه مستند و کران حیرانند
زان پاکانیکه در صفا محو شدند		هم ایشان نیز اندر آن حیرانند