قسمت سوم

تا چهره‌ی آفتاب جان رخشانست		صوفی به مثال ذره‌ها رقصانست
گویند که این وسوسه‌ی شیطانست		شیطان لطیف است و حیات جانست

□

تا حاصل دردم سبب درمان گشت		پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت
جان و دل و تن حجاب ره بود کنون		تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

□

تا در دل من صورت آن رشک پریست		دلشاد چو من در همه‌ی عالم کیست
والله که بجز شاد نمیدانم زیست		غم میشنوم ولی نمیدانم چیست

□

تا تن نبری دور زمانم کشته است		آن چشمه‌ی آب حیوانم کشته است
او نیست عجب که دشمن جانش کشت		من بوالعجبم که جان جانم کشته است

□

تا ظن نبری که این زمین بیهوشست		بیدار دو چشم بسته چون خرگوشست
چون دیک هزار کف بسر می‌آرد		تا خلق ندانند که او در جوشست

□

تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست		در سینه ز بازار رخش غلغله‌هاست
از باده‌ی او بر کف جان بلبله‌هاست		در گردن دل ز زلف او سلسله‌هاست

□

تا من بزیم پیشه و کارم اینست		صیاد نیم صید و شکارم اینست
روزم اینست و روزگارم اینست		آرام و قرار و غمگسارم اینست

□

تا مهر نگار باوفایم بگرفت		من بودم و او چو کیمیایم بگرفت
او را به هزار دست جویان گشتم		او دست دراز کرد و پایم بگرفت

□

تنها نه همین خنده و سیماش خوشست		خشم و سقط و طعنه و صفراش خوشست
سر خواسته‌ی گر بدهم یا ندهم		سر را محلی نیست تقاضاش خوشست

□

توبه چکنم که توبه‌ام سایه‌ی تست		بار سر توبه جمله سرمایه‌ی توست
بدتر گنهی بپیش تو توبه بود		کو آن توبه که لایق پایه‌ی تست