قسمت سوم

بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت		وآنرا که گرفت دل غم گل نگرفت
باری دل من جز صفت گل نگرفت		بی‌حاصلیم جز ره حاصل نگرفت

□

پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست		خون چون خسبد خاصه که خون در رگ ماست
غم نیستکه آثار جنون در رگ ما است		زیرا که فسونگر و فسون در رگ ماست

□

بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست		کاین عشق گرفتاری بی‌هیچ دواست
درمان غم عشق نه صبر و نه ریاست		در عشق حقیقی نه وفا و نه جفاست

□

بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست		بر دیده اگر تکیه زدی تیر بلاست
در صومعه و مدرسه از راه مجاز		آنرا که نه جا است تو چه دانی که کجاست

□

بیرون ز تن و جان و روان درویش است		برتر ز زمین و آسمان درویش است
مقصود خدا نبود بس خلق جهان		مقصود خدا از این جهان درویش است

□

بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست		کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست
جان باید داد و دل بشکرانه‌ی جان		آنرا که تمنای چنین مأوائیست

□

بیرون ز جهان و جان یکی دایه‌ی ماست		دانستن او نه درخور پایه‌ی ماست
در معرفتش همین قدر دانم		ما سایه اوئیم و جهان سایه ماست

□

بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت		مفلس نشد آنکه با خریدار بساخت
مه نور از آن گرفت کز شب نرمید		گل بوی از آن یافت که با خار بساخت

□

تا این فلک آینه‌گون بر کار است		اندریم عشق موج خون در کار است
روزی آید برون و روزی ناید		اما شب و روز اندرون در کار است

□

تا با تو ز هستی تو هستی باقیست		ایمن منشین که بت‌پرستی باقیست
گیرم بت پندار شکستی آخر		آن بت که ز پندار برستی باقیست