| سه بوسه ز تو وظیفه دارم | ای بر رخ من سحر گزیده | |
| تا صلح کنیم بر دو، امروز | زیرا که ملولی و رمیده | |
| خامش، که کریم دلبرست او | اخلاق و خصال او حمیده | |
| هین، خواب مرو که دزد و لولی | دزدید کلاهت از فضولی |
□
| این نفس تو شد گنه فزایی | کرمی بد و گشت اژدهایی | |
| شب مرداری، حرام خواری | روز اخوت و دزد و ژاژخایی | |
| رو داد بخواه از امیری | صاحب علمی، صواب رایی | |
| نبود بلد از خلیفه خالی | مخلوق کیست، بی‌خدایی؟! | |
| رنجور بود جهان به تشویش | بی‌عدل و سیاست و لوایی | |
| بیماری و علت جهان را | شمشیر بود پسین دوایی | |
| هنگام جهاد اکبر آمد | خیز ای صوفی، بکن غزایی | |
| از جوع ببر گلوی شهوت | شوریده مشو به شوربایی | |
| تن باشد و جان، سخای درویش | اینست اصول هر سخایی | |
| بگداز به آتشش، که آتش | مر خامان راست کیمیایی | |
| خاموش که نار نور گردد | ساقی شود آتش و سقایی | |
| صد خدمت و صد سلام از ما | بر عقل کم خموش گویا |