| ز اول بامداد سر مستی | ورنه دستار کژ چرا بستی؟! | |
| به خدا دوش تا سحر همه شب | باده بی‌صرفه، صرف خوردستی | |
| در رخ و رنگ و چشم تو پیداست | که ازان بازی و ازان دستی | |
| نانچ خوردی بده به مخموران | ای ولی نعمت همه هستی | |
| شیر امروز در شکار آمد | لرزه در که فتاد در پستی | |
| بدویدن ازو نخواهی رست | سر بند عاشقانه و رستی | |
| تا که پیوسته در امان باشی | چون بدار الامانش پیوستی | |
| شصت فرسنگ از سخن بگریز | که ز دام سخن درین شستی |