| حدی نداری در خوش لقایی | مثلی نداری در جان فزایی | |
| بر وعده تو بر نجده تو | که م دوش گفتی هی تو کجایی | |
| کردم کرانه ز اهل زمانه | رفتم به خانه تا تو بیایی | |
| نزلت چشیدم رویت ندیدم | آن قرص مه را کی می‌نمایی | |
| ماهی کمالی آب زلالی | جاه و جلالی کان عطایی | |
| امروز مستم مجنون پرستم | بگرفت دستم دست خدایی | |
| ای ساقی شه هین الله الله | افزون ده آن می چون مرتضایی | |
| یک گوشه جان ماندست پیچان | و آن پیچش از تو یابد رهایی | |
| جنگ است نیمم با نیم دیگر | هین صلح شان ده تا چند پایی | |
| زاغی و بازی در یک قفص شد | و از زخم هر دو در ابتلایی | |
| بگشا قفس را تا ره شودشان | جنگی نماند چون در گشایی | |
| نفسی و عقلی در سینه ما | در جنگ و محنت مست خدایی | |
| گر جنگ خواهی درشان فروبند | ور نی بکن شان یک دم سقایی | |
| در آب افکن چون مهد موسی | این جان ما را چون جان مایی | |
| تا کش نیاید فرعون ملعون | نی آن عوانان اندر دغایی | |
| در آب رقصان مهد لطیفش | از خوف رسته وز بی‌نوایی | |
| فرعون اکنون بشناسد او را | کز راه آب او کرد ارتقایی | |
| تو میر آبی و آن آب قایم | داد و دهش را دایم سزایی | |
| در خانه موسی در خوف جان بد | در آب بودش امن بقایی | |
| هر چیز زنده از آب باشد | کب است ما را نقل سمایی |