بتا گر مرا تو ببینی ندانی
|
|
به جان لاله زارم به رخ زعفرانی
|
بدادم به تو دل مرا توبه از دل
|
|
سپارم به تو جان که جان را تو جانی
|
هزاران نشان بد ز آه و ز اشکم
|
|
کنون رفت کارم گذشت از نشانی
|
تو شاه عظیمی که در دل مقیمی
|
|
تو آب حیاتی که در تن روانی
|
تو هم غیب بینی تو هم نازنینی
|
|
نگفتند هرگز تو را لن ترانی
|
چو سرجوش کردی چه روپوش کردی
|
|
تو روپوش میکن که پنهان نمانی
|
زهی تلخ مرگی چو بیتو زید جان
|
|
چو پیش تو میرم زهی زندگانی
|
از این جان ظاهر به جان آمدم من
|
|
کز این جان ظاهر شود جان نهانی
|
میان دو جان مانده بودیم حیران
|
|
که میگفت اینی که میگفت آنی
|
یکی جان جنت یکی جان دوزخ
|
|
یکی جان ظلمت یکی جان عیانی
|
چه جنت چه دوزخ تویی شاه برزخ
|
|
بخوانی بخوانی برانی برانی
|