قسمت ششم

ای شاه ولایت دو عالم مددی		بر عجز و پریشانی حالم مددی
ای شیر خدا زود به فریادم رس		جز حضرت تو پیش که نالم مددی

□

من کیستم از قید دو عالم فردی		عنقا منشی بلند همت مردی
دیوانه‌ی بیخودی بیابان گردی		لبریز محبتی سرا پا دردی

□

از چهره همه خانه منقش کردی		وز باده رخان ما چو آتش کردی
شادی و نشاط ما یکی شش کردی		عیشت خوش باد عیش ما خوش کردی

□

عشقم دادی زاهل دردم کردی		از دانش و هوش و عقل فردم کردی
سجاده نشین با وقاری بودم		میخواره و رند و هرزه گردم کردی

□

با فاقه و فقر هم نشینم کردی		بی خویش و تبار و بی قرینم کردی
این مرتبه‌ی مقربان در تست		آیا به چه خدمت این چنینم کردی

□

ای دیده مرا عاشق یاری کردی		داغم زرخ لاله عذاری کردی
کاری کردی که هیچ نتوان گفتن		الله الله چه خوب کاری کردی

□

ای دل تا کی مصیبت‌افزا گردی		ای خون شده چند درد پیما گردی
انداختیم دربدر و کوی به کوی		رسوا کردی مرا، تو رسوا گردی

□

ای آنکه به گرد شمع دود آوردی		یعنی که خط ارچه خوش نبود آوردی
گر دود دل منست دیرت بگرفت		ور خط به خون ماست زود آوردی

□

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی		گه فصل خزان و گه بهار آوردی
مردان جهان را همه بردی به زمین		نامردان را بروی کار آوردی

□

ای کاش مرا به نفت آلایندی		آتش بزدندی و نبخشایندی
در چشم عزیز من نمک سایندی		وز دوست جدا شدن نفرمایندی