قسمت سوم

کامل ز یکی هنر ده و صد بیند		ناقص همه جا معایب خود بیند
خلق آینه‌ی چشم و دل یکدگرند		در آینه نیک نیک و بد بد بیند

□

در عشق تو گاه بت پرستم گویند		گه رند و خراباتی و مستم گویند
اینها همه از بهر شکستم گویند		من شاد به اینکه هر چه هستم گویند

□

آنروز که بنده آوریدی به وجود		میدانستی که بنده چون خواهد بود
یا رب تو گناه بنده بر بنده مگیر		کین بنده همین کند که تقدیر تو بود

□

اول رخ خود به ما نبایست نمود		تا آتش ما جای دگر گردد دود
اکنون که نمودی و ربودی دل ما		ناچار ترا دلبر ما باید بود

□

اول که مرا عشق نگارم بربود		همسایه‌ی من ز ناله‌ی من نغنود
واکنون کم شد ناله چو دردم بفزود		آتش چو همه گرفت کم گردد دود

□

چندانکه به کوی سلمه تارست و پود		چندانکه درخت میوه دارست و مرود
چندانکه ستاره است بر چرخ کبود		از ما به بر دوست سلامست و درود

□

رفتم به کلیسیای ترسا و یهود		دیدم همه با یاد تو در گفت و شنود
با یاد وصال تو به بتخانه شدم		تسبیح بتان زمزمه ذکر تو بود

□

ز اول ره عشق تو مرا سهل نمود		پنداشت رسد به منزل وصل تو زود
گامی دو سه رفت و راه را دریا دید		چون پای درون نهاد موجش بربود

□

فردا که زوال شش جهت خواهد بود		قدر تو به قدر معرفت خواهد بود
در حسن صفت کوش که در روز جزا		حشر تو به صورت صفت خواهد بود

□

گر ملک تو شام و گر یمن خواهد بود		وز سر حد چین تا به ختن خواهد بود
روزی که ازین سرا کنی عزم سفر		همراه تو هفت گز کفن خواهد بود