| لطف دانی؟ آنچه آید از خدا | خواه ذل و فقر، خواه عز و غنا | |
| هر که او را این صفت حالی نشد | دل ز حب ماسوی خالی نشد | |
| نفی، «لاتأسوا علی ما فاتکم» | یأس آوردش، شده از راه گم | |
| نیست با وجه زهادت معتبر | نقد باغ و راغ و گاو و اسب و خر | |
| گرچه اینها غالبا سد رهند | پای‌بند ناقصان گمرهند | |
| آنکه گشت آگاه و شد واقف ز حال | داند از دنیا بود بس انفعال | |
| مال دنیا را معین خود مدان | ای محدث «فاحذروا» را هم بخوان | |
| حب دنیا، گرچه رأس هر خطاست | اهل دنیا را در آن، بس خیرهاست | |
| حب آن، رأس الخطیات آمدست | بین حب الشیء و الشیء فرق هست | |
| سیب، طعمش قوت دل می‌دهد | گه ز رنگش، طفل را دل می‌جهد | |
| عاقل آن را بهر قوت می‌خورد | بهر رنگش، طفل حسرت می‌برد | |
| پس مدار کارها، عقل است، عقل | گر نداری باور، اینک راه نقل |