| قد صرفت العمر فی قیل و قال | یا ندیمی قم، فقد ضاق المجال | |
| و اسقنی تلک المدام السلسبیل | انها تهدی الی خیر السبیل | |
| و اخلع النعلین، یا هذا الندیم | انها نار أضائت للکلیم | |
| هاتها صهباء من خمر الجنان | دع کوسا و اسقنیها بالدنان | |
| ضاق وقت العمر عن آلاتها | هاتها من غیر عصر هاتها | |
| قم ازل عنی بها رسم الهموم | ان عمری ضاع فی علم الرسوم | |
| قل لشیخ قلبه منها نفور | لا تخف، الله تواب غفور | |
| علم رسمی سر به سر قیل است و قال | نه از او کیفیتی حاصل، نه حال | |
| طبع را افسردگی بخشد مدام | مولوی باور ندارد این کلام | |
| وه! چه خوش می‌گفت در راه حجاز | آن عرب، شعری به آهنگ حجاز: | |
| کل من لم یعشق الوجه الحسن | قرب الجل الیه و الرسن | |
| یعنی: «آن کس را که نبود عشق یار | بهر او پالان و افساری بیار» | |
| گر کسی گوید که: از عمرت همین | هفت روزی مانده، وان گردد یقین | |
| تو در این یک هفته، مشغول کدام | علم خواهی گشت، ای مرد تمام؟ | |
| فلسفه یا نحو یا طب یا نجوم | هندسه یا رمل یا اعداد شوم | |
| علم نبود غیر علم عاشقی | مابقی تلبیس ابلیس شقی | |
| علم فقه و علم تفسیر و حدیث | هست از تلبیس ابلیس خبیث | |
| زان نگردد بر تو هرگز کشف راز | گر بود شاگر تو صد فخر راز | |
| هر که نبود مبتلای ماهرو | اسم او از لوح انسانی بشو | |
| دل که خالی باشد از مهر بتان | لته‌ی حیض به خون آغشته دان |