| چو دف از ضربت هجرت چو چنبر گشت پشت من | چرا بر دست این دل هم مثال دف نداری تو | |
| هزاران منتت بر جان ز عشق شاه شمس الدین | تو بادی ریش درکرده که یعنی حق گزاری تو | |
| الا ای شاه تبریزم در این دریای خون ریزم | چه باشد گر چو موسی گرد از دریا برآری تو | |
| ایا خوبی و لطف شه شمردم رمزکی از تو | شمردن از کجا تانم که بی‌حد و شماری تو |