می تلخی که تلخیها بدو گردد همه شیرین
|
|
بت چینی که نگذارد که افتد بر رخ ما چین
|
میش هر دم همیگوید که آب خضر را درکش
|
|
رخش هر لحظه میگوید که گلزار مخلد بین
|
زبان چرب او کرد درختانی پر از زیتون
|
|
لب شیرین او خواند به افسون سوره والتین
|
ایا من عشق خدیه یذیب الف حور العین
|
|
هواه کاشف البلوی کعسق او یاسین
|
شعاع وجهه یعلو علی شمس الضحی نورا
|
|
کمال ساده الوافی یفوق الطور فی المتکین
|
فکم من عاشق اردی مقال الحب زر غبا
|
|
و کم من میت احیا محیاه کیوم الدین
|
همیگوید مگو چیزی وگر نی هست تمییزی
|
|
که زنده کردمی هر دم هزاران مرده زین تلقین
|
سکوتی عند احرار غدا کشاف اسرار
|
|
وراء الحرف معلوم بیان النور فی التعیین
|
چو میگوید بگو حاجت دهد گوشی بدین امت
|
|
که او ناگفته دریابد چو گوش غیب گو آمین
|
سکتنا یا صبا نجد فبلغ انت ما تدری
|
|
و ترجم ما کتمناه لاهل الحی حتی حین
|