وقت عشرت هر کسی گوشه خلوت رود | عشرت و شرب مرا مینباید شد نهان | |
از کف این نیکبخت میخورم همچون درخت | ور نه من سرسبز چون میروم مست و جوان | |
چون سنان است این غزل در دل و جان دغل | بیشتر شد عیب نیست این درازی در سنان | |
فاعلاتن فاعلات فاعلاتن فاعلات | شمس تبریزی تویی هم شه و هم ترجمان |