| من دیده ز خواب چون گشادم | در فکر حساب این فتادم | |
| در قول شه و وفات ملا | یک سال نبود زیر و بالا | |
| از بهر شفاعت علی مرد | جان هم به شفاعت علی برد | |
| شاید که خرد خرد به جانی | این نکته که گفته نکته دانی | |
| جنت به بها نمی‌دهد دوست | اما به بهانه شیوه‌ی اوست | |
| رحمت چو کند بهانه‌جوئی | کافیست ز بنده یک نکوئی | |
| نیکو مثلی زد آن سخن رس | کز آدمی است یک هنر بس | |
| یارب به علی و طاعت او | کز مائده‌ی شفاعت او | |
| محروم مساز محتشم را | تقصیر مکن ازو کرم را | |
| کان دلشده هم گدای این کوست | مداح علی و عترت اوست |