| به نال ای دل که دیگر ماتم آمد | بگری ای دیده ایام غم آمد | |
| گل غم سرزد از باغ مصیبت | جهان را تازه شد داغ مصیبت | |
| جهان گردید از ماتم دگرگون | لباس تعزیت پوشیده گردون | |
| ز باغ غصه کوه از پا فتاده | زمین را لرزه بر اعضا فتاده | |
| فلک تیغ ملامت بر کشیده | ز ماه نو الف بر سر شیده | |
| ازین غم آفتاب از قصر افلاک | فکنده خویش را چون سایه بر خاک | |
| عروس مه گسسته موی خود را | خراشیده به ناخن روی خود را | |
| خروش بحر از گردون گذشته | سرشک ابر از جیحون گذشته | |
| تو نیز ای دل چو ابر نوبهاری | به بار از دیده هر اشگی که داری | |
| که روز ماتم آل رسول است | عزای گلبن باغ بتول است | |
| عزای سید دنیا و دین است | عزای سبط خیرالمرسلین است | |
| عزای شاه مظلومان حسین است | که ذاتش عین نور و نور عین است | |
| دمی کز دست چرخ فتنه پرداز | ز پا افتاد آن سرو سرافراز | |
| غبار از عرصهی غبرا برآمد | غریو از گنبد خضرا برآمد | |
| ملایک بیخود از گردون فتادند | میان کشتگان در خون فتادند | |
| مسلمانان خروش از جان برآرید | محبان از جگر افغان برآرید | |
| درین ماتم بسوز و درد باشید | به اشگ سرخ و رنگ زرد باشید | |
| بسان غنچه دلها چاک سازید | چو نرگس دیدهها نمناک سازید | |
| ز خون دیده در جیحون نشینید | چو شاخ ارغوان در خون نشینید | |
| به ماتم بیخ عیش از جان برآرید | به زاری تخم غم در دل بکارید |