وله فی‌المثنوی

مرا هم هرچه امشب بر زبان بود به گوشم آن چه می‌آمد همان بود
الهی تا بقا باشد جهان را بقا ده این شه صاحبقران را
که دیگر دهر ار ارحام واصلاب چنین ذاتی نخواهد دید در خواب