| یا قوم موسی اننا فی التیه تهنا مثلکم | کیف اهتدیتم فاخبروا لا تکتموا عنا الخبر | |
| آن‌ها خراب و مست و خوش وین‌ها غلام پنج و شش | آن‌ها جدا وین‌ها جدا آن‌ها دگر وین‌ها دگر | |
| ان عوقوا ترحالنا فالمن و السلوی لنا | اصلحت ربی بالنا طاب السفر طاب الحضر | |
| گفتن همه جنگ آورد در بوی و در رنگ آورد | چون رافضی جنگ افکند هر دم علی را با عمر | |
| اسکت و لا تکثر اخی ان طلت تکثر ترتخی | الحیل فی ریح الهوی فاحفظه کلا لا وزر | |
| خامش کن و کوتاه کن نظاره آن ماه کن | آن مه که چون بر ماه زد از نورش انشق القمر | |
| ان الهوی قد غرنا من بعد ما قد سرنا | فاکشف به لطف ضرنا قال النبی لا ضرر | |
| ای میر مه روپوش کن ای جان عاشق جوش کن | ما را چو خود بی‌هوش کن بی‌هوش خوش در ما نگر | |
| قالوا ندبر شأنکم نفتح لکم آذانکم | نرفع لکم ارکانکم انتم مصابیح البشر | |
| ز اندازه بیرون خورده‌ام کاندازه را گم کرده‌ام | شدوا یدی شدوا فمی هذا دواء من سکر | |
| هاکم معاریج اللقا فیها تداریج البقا | انعم به من مستقی اکرم به من مستقر | |
| هین نیش ما را نوش کن افغان ما را گوش کن | ما را چو خود بی‌هوش کن بی‌هوش سوی ما نگر | |
| العیش حقا عیشکم و الموت حقا موتکم | و الدین و الدنیا لکم هذا جزاء من شکر |