رحم کن ار زخم شوم سر به سر

ور بشود بخت ور آخر چنین کی شود او همچو فلک مشتهر
گفت کریمی سوی بر ما گذشت کرد در این خانه به رحمت نظر
قصه درازست و اشارت بس است دیده فزون دار و سخن مختصر