وله ایضا

ای کریمی که ز لطفت همه ذرات جهان جرعهای کرم از جام عطا نوشیدند
نیست پوشیده که در مدح سلاطین قدیم شعر ابهر طمع آن همه می‌کوشیدند
طمعی نیست مرا لیک ملولم که چرا مدح من گفتم و خلعت دگران پوشیدند