| طی نگردد ره آن قدر که بود | کلک را در میانه اقدام | |
| ای پی طوف بارگاه شما | بسته خلق از چهار رکن احرام | |
| من کوته قدم ز طول امل | به صد امید و صدهزار مرام | |
| دو خزانه در از کلام بدیع | هر دری گوشوار گوش گرام | |
| کردم ارسال از عراق به هند | بعد ابلاغ صد درود و سلام | |
| که نثار دو بارگه سازند | حاملانش به اهتمام تمام | |
| دو معاذ خلایق آفاق | دو معز مفاخر ایام | |
| یکی از عین قدر قبله‌ی خاص | یکی از فرط فیض کعبه‌ی عام | |
| قصه کوته خلاصه دوسرا | مجلس شاه و محفل خدام | |
| وز خداوند خود امیدم بود | که نهد حکمتش به دقت تام | |
| دست بر نبض کار این بی‌کس | گوش بر شرح حال این گمنام | |
| تا مزاج سقیم مطلب من | صحتی تام یابد از اسقام | |
| یعنی از مال طفلم آن چه بود | در دکن پیش بد ادایان وام | |
| به نخستین اشاره‌ای که کند | بستانند چاکران عظام | |
| بلکه با آن به لطف ضم سازد | صله‌ای از شه بزرگ انعام | |
| باری آنها فتاد در تعویق | از تقاضای بخت نافرجام | |
| این زمان از کمال لطف و کرم | ای خجل از مکارم تو کرام | |
| بهر عرض کلام من یملک | ای سخنهای تو ملوک کلام | |
| به زکات قدوم فیض لزوم | وقت فرصت به بزم شام خرام | |
| در میان مهم من نه پای | ساز کار مرا نظام انجام |