| ای جهان را به دولت تو نظام | آسمان را به خدمت تو قیام | |
| نقطه‌ی پای کبریای تو راست | حیز افزون ز ساحت اوهام | |
| آتش قهرت ار زبانه کشد | چون سپند از فلک جهند اجرام | |
| گر شکوهت مکان طلب گردد | پا ز حیز برون نهند اجسام | |
| کرده رایت برای راه صواب | بر سر بختی زمانه‌ی زمام | |
| گر نه سررشته در کف تو بود | بگسلد توسن سپهر لجام | |
| تیغ که آیین اوست خونریزی | مانده در عهد تو به حبس نیام | |
| صعوه در دور تو اسیر عقاب | باز در عهد تو اسیر حمام | |
| گر زند بانگ بر جهان غضب | جهد از بیم تا عدم بدو گام | |
| ور دهد مهلت زمان کرمت | پا به ذیل ابد کشد ایام | |
| آید از همگنان خصایص تو | صمدیت گر آید از اصنام | |
| سگ کوچکترین غلام تو را | مهتران بنده‌ی آن دو بنده غلام | |
| که در آفاق دیده از حکما | دین پناهی که بهر نفی حرام | |
| در میان لای نفیش ار نبود | غیر اسمی نماند از اسلام | |
| افتخار قبیله‌ی آدم | شاه بیت قصیده‌ی ایام | |
| آصف جم صفات قاسم بیک | رای لقمان ضمیر خضر الهام | |
| عامل کارخانه‌ی رزاق | قاسم روزی خواص و عوام | |
| کمترین پاسبان او کیوان | کمترین تیغ بند او بهرام | |
| بهر طی ره ستایش او | اگر امروز تا به روز قیام | |
| درید کاتبان هفت اقلیم | بر صحایف قدم زنند اقلام |