| همانا آیت گیتی ستانی و جهانبانی | پس از شاه جهان در شان آن کشورستان آمد | |
| آیا مسندنشین دارای ملک آرای نیکورای | که ملک خوش سوادت خال رخسار جهان آمد | |
| به مسند کامران بنشین ز دولت دادخود بستان | که دوران تو را مدت بقای جاودان آمد | |
| عجب آبیست در جوی تو فرمان قضا جریان | که بر پست و بلند و سفلی و علوی روان آمد | |
| برای دشمنت خوش مژده‌ای از آگهان دارم | که از غیبش به سر اینک بلای ناگهان آمد | |
| عدوی گاو دل کامد بحر بت کیست میدانی | زیان کاری که پیش حمله‌ی شیر ژیان آمد | |
| به بال کاغذین شد مرغ جود از هر طرف پران | تو را بهر عطا هرگاه کلک اندر بنان آمد | |
| به بحر آشامی از دنبال لب تر کردن قطره | پس از طوف در حاتم بدین در می‌توان آمد | |
| تو از اهل زمین مدحت طلب شو محتشم حالا | که هرکس مدح خان گفت آسمانش مدح خوان آمد | |
| چه گفتی مدح و سفتی درو زیب گوش جان کردی | دعا را باش آماده که اینک وقت آن آمد | |
| تواند تا سخن از پرتو الهام ربانی | فرو بر خاطر اهل زمین از آسمان آمد | |
| ز دلها هرچه آید بر زبانها مدح خان بادا | که از بدو ازل دقت شناس و نکته‌دان آمد |