| روز دغا در مصاف تیغ مبارز شکاف | بر سر فارس چو راند بر فرس آسان رسید | |
| سینه‌ی اعدای او خانه‌ی زنبور شد | بس که ز شستش بر او ناوک پران رسید | |
| خصم دغا هرکجا کرد ز دستش فراز | مرگ همانجا به او دست و گریبان رسید | |
| بس که شد از هیبتش جان ز بدنها برون | تیغ بهر سو که راند بر تن بی‌جان رسید | |
| جانب او بس که داشت بیش ز امکان فضا | بر سر خصمش اجل پیش ز فرمان رسید | |
| ای مه انجم حشم وی ملک محتشم | کز نسقت ملک را کار به سامان رسید | |
| من بره‌ی طاعتت گرچه ز دوران نیم | جان به لب طاقتم از غم دوران رسید | |
| شربت لطفی فرست کاین تن رنجور را | درد کشیدن خطاست حال که درمان رسید | |
| تا ز صعود بخار خواهد از ابر بهار | قطره ز بالا فتاد رشحه به بستان رسید | |
| ابر نوال تو را مایه کم از یم مباد | کز تو به هر کس که بود رشحه‌ی احسان رسید |