| وان لاف‌ها که من زده‌ام از حمایتش | بر مرد و زن نتیجه آن گردد آشکار | |
| وین پا که من برای امیدش نهاده‌ام | دست مرا به سر ننهد ناامیدوار | |
| وان نرد غائبانه که با من فکند طرح | کم نقش اگر شود ننهد بر عقب مدار | |
| حاصل که همعنانی همت نموده چست | بر توسن مراد به لطفم کند سوار | |
| ای هادی طریق مراد از قضا شبی | بودم ز نامرادی خود سخت سوگوار | |
| کانروز گرد راه پیام آوری برون | وز غائبانه لطف توام ساخت شرمسار | |
| کای خوش کلام طوطی بستان معرفت | وی شوخ لهجه بلبل گلزار روزگار | |
| شعر تو کسوتیست شهانش در آرزو | نظم تو گوهریست سرانش در انتظار | |
| هر دوش نیست قابل این نازنین وشق | هر گوش نیست لایق این طرفه گوشوار | |
| گر صاحب بصارت هوشی متاع خویش | در بیع آن فکن که دهد در خورش نثار | |
| یعنی ولیعهد شهنشاه تاج بخش | شهزاده‌ی قدر خطر صاحب اقتدار | |
| امید محتشم که بماند مدار دهر | بر ذات این یگانه جهانگیر کامکار |