| وقت کم بختی که مرغ دولتم می‌ریخت پر | بهر دفع غم شبی در گلشنی بردم بسر | |
| از قضا در حسب حال من به آواز حزین | بلبلی با بلبلی می‌گفت در وقت سحر | |
| کاندرین خاکی رباط پرملال کم نشاط | وندرین سفلی بساط کم ثبات پرخطر | |
| ذره‌ای را آفتابی بر گرفت از خاک راه | ساختندش حاسدان یکسان به خاک رهگذر | |
| صعوه‌ای را شاهبازی ساخت هم پرواز بخت | واژگون بختان شکستندش ز غیرت بال و پر | |
| تشنه‌ای را کام بخشی شربتی در کام ریخت | مفسدان کردند کامش راز حنظل تلخ تر | |
| بینوائی راسخی طبعی به یک بخشش نواخت | از حسدهای گدا طبعان رسیدش صد ضرر | |
| بر غریبی شهریاری از تفقد در گشود | در به روی خیربندان بر رخش بستند در | |
| صیدی ازنخچیر بندی بود در قید قبول | رشگ مردودان به صحرای هلاکش دادسر | |
| بود ویران کلبه‌ای از لطف گردون رتبه‌ای | در بلندی طاق دوران ساختش زیر و زبر | |
| قصه کوته ماه ایران میر میران کایزدش | کرد ازبس سربلندی سرور جن و بشر | |
| وز طلوع آفتاب دولتش از فرش خاک | سر به سر ذرات عالم را به عرش افراخت سر | |
| از ترشح کردن ابر کف کافیش داشت | محتشم از پیشتر چشم تفقد بیشتر | |
| آن ترشح بی‌خطائی ناگهان باز ایستاد | و آن تفقد بی‌گناهی گشت مسدودالممر | |
| من نمی‌دانم چه واقع شد که کرد از جرم آن | لطف آن سرور ز جیب سر گرانی سر بدر | |
| و اندر اوقات مریدی جز خلوص از وی چه دید | آن سرو سرخیل افراد بشر از خیر و شر | |
| آن خدنگ اندازی از قوس دعا صبح و مسا | یا نه آن بیداری از عین بکا شام و سحر | |
| یا نه آن بی‌عیب مدحت‌ها که از انشای آن | ذیل گردون پر در است و جیب دوران پر گوهر | |
| یا نه آن بی‌ریب یاربها که از دل بر زبان | نارسیده می‌کند از سقف این منظر گذر | |
| یا نه آن اخلاص ورزیها که اخلاص فقیر | با نصیر ملت اندر جنبش آمده مختصر |