| بیا ای رسول از در مهربانی | به من یاری کن چون یاران جانی | |
| چنان زین کن از سعی رخش عزیمت | که با باد صرصر کند همعنانی | |
| چنان ره سر کن به سرعت که از تو | ز صرصر سبک‌تر گریزد گرانی | |
| چو بر خنک سیلاب سرعت نهی زین | ز چشم من آموز سیلاب رانی | |
| به جنبش در آر آنچنان باره‌ات را | که گردد روان بخش عزم از روانی | |
| گرت نیست مشکل به شوکت پناهان | امانت سپاری ودیعت رسانی | |
| غرض کاین گوهرهای بحر بلاغت | که دارند در وزن و قیمت گرانی | |
| ازین کمترین بنده‌ی کم بضاعت | ببر ارمغانی به نواب خانی | |
| سمی محمد که یکتاست اسمش | در القاب تنزیلی آسمانی | |
| به یک کارسازی که کاریست لازم | غمی رابه دل کن به صد شادمانی | |
| جهان داوران را خداوند و صاحب | مصاحب به نواب صاحبقرانی | |
| سکندر سپاهی که فرداست و یکتا | در اقلیم گیری و کشورستانی | |
| ایالت پناهی که بختش رسانده | ز کرسی نشینی به کسری نشانی | |
| پناه قزلباش کاندر شکوهش | قدر باشکوه قزل ارسلانی | |
| سر چرخ را دیده با افسر خود | به درگاه خویش از بلند آستانی | |
| ملقب به ظلم است از بس تفاوت | در ایام او عدل نوشیروانی | |
| ز تهدید عدل شدید انتقامش | کند گله را گرگ سارق شبانی | |
| درین دولت از روی نیروی صولت | قوی پشت ازو شوکت ترکمانی | |
| به قدر دو عمر از جهان بهره دارد | شب و روز در عالم کامرانی | |
| که بر دیده‌ی دولتش خواب گشته | حرام از برای جهان پاسبانی |