| ز لطف خاص خود این بلده‌اش خدای علیم | که شهر خاص علی بود بی مضایقه داد | |
| جز او که والی معموره‌ای چنین شده است | ندیده گنج کسی در اماکن آباد | |
| عنان به دست ندادش چنان که بستاند | که کرد بخت بلندش سوار رخش مراد | |
| متاع هرکه چو نظم منش رواجی نیست | به عهد او شده بازار کاسدیش کساد | |
| چو ظلم گشت درین بلده کم وز یاوریش | اساس داوریش را خدا زیاد کند | |
| رسید عید و دل جمله تهنیت گویان | ز دیدن رخ او کامیاب و خرم و شاد | |
| تو را چو پای روان نیست محتشم که روی | به سده بوسی آن نیر سپهر سداد | |
| به دستیاری نظمی که عزت تو ازوست | زبان خامه بجنبان پی مبارک‌باد | |
| امید آن که بود تا ز کعبه نام و نشان | که هست بر درش امروز ازدحام عباد | |
| بود جناب معلای او مطاف انام | به مصطفای معلا و عترت امجاد |