| الا ای نیر گیتی فروز اوج استیلا | که خشت آستانت راست سقف آسمان در ظل | |
| تو نور تربیت از ثقبه میم کمال خود | اگر بیرون فرستی ذات هر ناقص شود کامل | |
| ز روی خشم اگر چشم افکنی بر چشمه‌ی حیوان | شراب وی به آن جان‌پروری زهری شود قاتل | |
| عمل فرما توئی کاندر جهانند از هراس تو | همه عمال دیوان بهترین عمال را عامل | |
| عجالت خواه شد خصم تو از دولت به حمداله | که بر وی زود شد ظاهر مل دولت عاجل | |
| اکابر اعتضادا محتشم ادنی غلام تو | که هست از حق گذاریها به شغل مدحتت شاغل | |
| ندارد هیچ چیز اما چو زلف عنبرین مویان | پریشان حالتی دارد مباش از حال او غافل | |
| ز بخت سعد تا فرزند ذوالاقبال ذی فطرت | بجای جد و اب قائم‌مقامی را بود قایل | |
| تو باشی جانشین اعتمادالدوله از دولت | دگر نایب مناب جد عالی داور عادل | |
| خلایق تا امان یابند از دست اجل بادا | به قصد جان بد خواهت اجل عاجل امان راجل |